De situatie van de zwerfhonden en de honden in de asielen is zorgelijk. Dit wordt veroorzaakt door meerdere factoren.

Ten eerste doordat niet de hele zwerfhonden populatie is gecastreerd en ten tweede doordat gecastreerde, teruggezette honden nog steeds vergiftigd worden.

De zwerfhonden populatie past zich aan  de omgeving aan. Sterven er honden dan wordt hun plek onmiddellijk ingenomen door andere honden. De nog niet gecastreerde teefjes worden vaker gedekt, hun nesten zijn groter en de overlevingskansen beter.

Veel zwerfhonden geeft altijd overlast, al was het alleen maar geluidsoverlast.

De bevolking heeft, veelal door onwetendheid, angst en afkeer van de honden. De honden worden beschouwd als minderwaardig en de drempel tot verwaarlozing en mishandeling is hierdoor veel lager dan bij ons in het westen.

De asielen zitten overvol en met name in de gemeentelijke asielen worden de honden sterk verwaarloosd; ze krijgen geen medische verzorging en nauwelijks voedsel.

In de particuliere asielen doen de medewerkers en vrijwilligers wat in hun vermogen ligt, maar dit is zelden toereikend.

De Turkse regering heeft in juli 2004 een Dierenbescherminsgwet aangenomen, echter in de praktijk is hier voor de dieren, ondanks de hieruit voortvloeiende implementatie van sterilisatie en vrijlating, nog weinig van te merken. De vergiftiging en mishandeling van zwerfhonden gaat gewoon door en de situatie in de gemeentelijke asielen is niet verbeterd.

Zonder voorlichting van de bevolking, hulp voor de dieren en pressie op de overheid vanuit het buitenland, kan en zal de situatie nooit verbeteren.