Ik kwam voor het eerst naar Turkije in 1980, en was altijd van slag door het zien van bange honden die door de straten zwierven en hun dode lichamen die overal op en langs de wegen van Istanbul lagen. Ik werd echter pas actief betrokken bij zwerfhonden in 1996, toen mijn bedrijf, Futura Tekstil, naar een nieuw terrein in Beylikduze verhuisde. Er leefden verschillende zwerfhonden op en in de omgeving van ons nieuwe bedrijfsterrein. Zoals iedere verantwoordelijke fabriekseigenaar bracht ik deze honden natuurlijk naar de dierenarts, liet ze vaccineren, steriliseren en behandelen, en gaf onze medewerkers de opdracht ze te voeren. Helaas was een van onze honden, Sunny, te ver in haar zwangerschap om te kunnen worden geaborteerd, en ze baarde 4 pups. (Sunny en haar 2 nog levende pups wonen nu in mijn huis bij Sapanca. De andere twee pups en een van de vaders, Korsan, zijn onlangs overleden – Korsan is 13 jaar geworden, vrij oud voor een Rottweiler.)

Het begon tot me door te dringen dat als iedere fabriekseigenaar in Istanbul, iedere bedrijfseigenaar, iedere bekçi (bewaker) van een flatgebouw, iedere beheerder van ‘sites’, mijn voorbeeld zou volgen, het zwerfhondenprobleem in Istanbul snel opgelost zou zijn. Dit besef heeft me er 8 jaar geleden toe aangezet om SHKD op te richten.

Het doel van SHKD is daarom om het “Steriliseren & Vrijlaten” in Istanbul en de omliggende gebieden te implementeren als oplossing voor het zwerfhondenprobleem van de stad. Nadat ik eerst donaties had gedaan aan andere dierenbeschermingsorganisaties, besefte ik dat deze organisaties geen overkoepelende strategie hadden. Eerst bezocht ik veel goede doelen voor dieren en de Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) om het hondenprobleem en de oplossing ervan te bestuderen. Ik was verbijsterd toen ik ontdekte dat blijkbaar geen enkele Turkse politicus of hoge ambtenaar het probleem bestudeerd had, en als ze het al bestudeerd hadden, hadden ze er niets aan gedaan.

Al sinds het Ottomaanse tijdperk en eerder hebben de autoriteiten in Istanbul geprobeerd de stad te verlossen van zwerfhonden door ze te vergiftigen, ze naar het eiland Haydarsiz te verhuizen en ze van de honger te laten omkomen, ze af te schieten en door nog verschrikkelijkere methoden van uitroeiing. En nog steeds zijn er ontzettend veel honden in de stad. Nog steeds zie je hun lijken op de Turkse wegen. Nog steeds veroorzaken ze verkeersongelukken.

Wordt het niet eens hoog tijd om de zaak te heroverwegen?

“Steriliseren & Vrijlaten” leek me zo voor de hand liggend en logisch, dat ik zo naïef was om te veronderstellen dat de lokale overheden de methode zouden aangrijpen als de SHKD hun eenmaal de weg zou wijzen door het in te voeren in bepaalde gebieden bij ons asiel in Gokturk. We kwamen er echter al snel achter dat ambtenaren en politici vaak niet geïnteresseerd genoeg zijn, of te vooringenomen zijn ten opzichte van honden om iets anders te doen dan maar verder te gaan met het blind en sporadisch doden van honden.

8 Jaar later, ondanks het steriliseren en vaccineren van meer dan 20.000 honden in Istanbul, ondanks de vele bezoeken aan burgemeesters en politici, en ondanks de heldhaftige pogingen van Perihan Agnelli van de F.H.D.D. in Fetiye, die zonder aflaten in Ankara heeft gelobbyd voor “Steriliseren & Vrijlaten”, en ondanks het feit dat de hoofddierenarts van Istanbul Buyuksehir Belediye ons verzekert dat hij het eens is met onze strategie van “Steriliseren & Vrijlaten”, wachten we er nog steeds op dat het als officieel regeringsbeleid wordt aangenomen.

We hopen dat het meegenomen gaat worden in de uitvoeringsregels van de recente dierenbeschermingswet. De volgende stap zou zijn om de Gemeente Istanbul ervan te overtuigen dat S&V uitgevoerd zou moeten worden door gemotiveerde NGO’s als SHKD, EDHKD en FHDD, en niet door dezelfde slecht gemotiveerde gemeentemedewerkers die nu sporadisch de meest benaderbare honden afmaken.

Zoals het SHKD al heeft laten zien in Gokturk en in vele andere buitenwijken en dorpen rond Istanbul, moet “Steriliseren & Vrijlaten” bij wijze van een soort militaire campagne geïmplementeerd worden. Ook moet het vertrouwen van dierenliefhebbers gewonnen worden, zodat ze hun honden vrijwillig naar klinieken brengen om ze gratis te laten steriliseren en vaccineren, in plaats van ze voor ons te verbergen zoals ze dat momenteel doen voor de gemeentelijke doodseskaders. De huidige gemeentelijke praktijken van het vangen van honden en ze dan in andere gebieden dumpen moet ook tegengegaan worden. Individuele gemeentes kunnen het probleem niet in hun eentje oplossen; het moet opgelost worden door de Buyuksehir Belediye over heel Istanbul, met gecoördineerde vangst, sterilisatie, vaccinatie en vrijlating van honden. Vandaar ons motto:

Kisirlastir – Asilat – Yasat : Steriliseren – Vaccineren – Laten Leven

Robert Smith

10 Maart 2006.

Sinds 1 januari 2018 heeft Robert Smith zich teruggetrokken uit Turkije en vangt het SHKD alleen nog honden op in het bos asiel.

Het bestuur is vervangen door jonge mensen uit Goktürk. Het asiel gaat op dezelfde voet voort.

ActieZwerfhonden organiseert en financiert sterilisatiecampagnes zoals Robert s bedoeling was en steunt het asiel met het “Honden zoeken vrienden” project.